Nieważność umowy frankowej

Co decyduje o nieważności umowy kredytu frankowego?

O nieważności umowy kredytu frankowego decyduje w głównej mierze to, czy umowa ta zawiera niedozwolone postanowienia umowne (tzw. klauzule abuzywne, nieuczciwe), które odnoszą się do mechanizmu przeliczenia i waloryzacji kredytu frankowego na etapie jego wypłaty lub spłaty. Jeżeli bank, zawierając umowę kredytu frankowego, narzucił frankowiczowi rozwiązania kształtujące w sposób nieuczciwy mechanizm przeliczenia i waloryzacji kredytu frankowego na etapie jego wypłaty lub spłaty, można w takiej sytuacji przyjąć, że najprawdopodobniej istnieje podstawa do stwierdzenia nieważności umowy kredytu frankowego. Jak wyjaśnia natomiast Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 kwietnia 2024 roku (sygn. akt III CZP 25/22) W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego umowa nie wiąże także w pozostałym zakresie. Oznacza to, że o nieważności umowy kredytu frankowego można mówić wtedy, gdy narzucone przez bank rozwiązania przeliczeniowe i waloryzacyjne podlegają wyeliminowaniu z powodu ich nieuczciwości i w związku z tym nie można na gruncie umowy ustalić tego, jaki kurs franka szwajcarskiego byłby wiążący w momencie dokonywania przewidzianych w umowie operacji wypłaty i spłaty kredytu. Co ważne, w przypadku, gdy umowa kredytu frankowego jest nieważna, to każda ze stron może domagać się od drugiej zwrotu tego, co sama świadczyła. Frankowicz może zatem żądać od banku zwrotu wszystkiego tego, co spłacił na jego rzecz. Analogiczne uprawnienie przysługuje bankowi.