Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 18 listopada 2021 roku (sygn. akt C-212/20) nie przyniósł zwrotu w dotychczasowym, życzliwym podejściu Trybunału do pozycji konsumentów w ramach zagadnienia kredytów „frankowych”. Trybunał po raz kolejny opowiedział się przeciwko możliwości „zastępowania” nieuczciwych postanowień umownych normami ogólnymi, wynikającymi ze stosowania przepisów prawa krajowego. Oznacza to, że sąd rozstrzygający sprawę „frankową”, po stwierdzeniu, że umowa kredytu zawiera klauzule niedozwolone, nie może klauzul tych „zastępować” innymi postanowieniami, wyinterpretowanymi z ogólnych przepisów prawa (np. z art. 65 kc) i w ten sposób utrzymać umowę w mocy.
Ponadto Trybunał jednoznacznie wskazał, że bank zawierający z kredytobiorcą umowę kredytu „frankowego” jest zobowiązany udzielić konsumentowi informacji umożliwiającej samodzielne ustalenie kursu wymiany waluty, stosowanego przez bank. Treść klauzuli umownej, ustalającej cenę zakupu i sprzedaży waluty obcej, do której kredyt był indeksowany, powinna być tak sformułowana, by na jej podstawie racjonalny i uważny konsument mógł zrozumieć sposób ustalania kursy wymiany waluty i samodzielnie ustalić końcowy kurs wymiany, stosowany przez bank. Uchybienie powyższym obowiązkom decyduje o tym, że postanowienie umowne pozostaje nieuczciwe i niewiążące dla kredytobiorcy.
adwokat Piotr Kałużny